previous next
frūgĭfer , ĕra, ĕrum (archaic
I.gen. sing. fem. frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P.; cf. Mart. 11, 90, 5, and v. infra), adj. frux + fero, fruit-bearing, fruitful, fertile (class.).
I. Lit.: “ut agri non omnes frugiferi sunt, qui coluntur, sic animi non omnes culti fructum ferunt,Cic. Tusc. 2, 5, 13: terraï frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P. (Ann. v. 479 Vahl.); “hence comically used to denote Ennius himself: attonitus legis Terraï frugiferaï,Mart. 11, 90, 5: “spatia frugifera et immensa camporum,Cic. N. D. 2, 64, 161: et ferta arva Asiae, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163: “cedrus,Plin. 13, 5, 11, § 53: “nuces, Ov. de Nuce, 19: messes,id. M. 5, 656: “numen,” i. e. Ceres, id. P. 2, 1, 15; so, “Frugifer,an appellation of Osiris among the Egyptians, Arn. 6, 196.—
II. Trop., fruitful, profitable: “cum tota philosophia frugifera et fructuosa nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit, tum nullus feracior in ea locus nec uberior quam de officiis,Cic. Off. 3, 2, 5: hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, te, etc., Liv. praef. § 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Ovid, Metamorphoses, 5.656
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.64
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 2.5
    • Cicero, De Officiis, 3.2
    • Cicero, Orator, 49.163
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: