I.a deceiving, deception, disappointment, frustration (rare; “not used by Cicero): in horunc familiam Hodie frustrationem iniciam maximam,” Plaut. Am. 3, 1, 15; so, “frustrationes dare (with ludificare),” id. Most. 5, 2, 30: “clamant, fraude fieri, quod foris teneatur exercitus: frustrationem eam legis tollendae esse,” Liv. 3, 24, 1: “cum longo sermone habito dilatus per frustationem esset,” id. 25, 25, 3.—With subj. gen.: “frustratio Gallorum eo spectabat, ut tererent tempus, donec, etc.,” id. 38, 25, 7.—In plur.: “cum variis frustrationibus differretur,” Just. 9, 6: quo magis me petiverunt, tanto majorem iis frustratio dolorem attulit, failure, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5; Quint. 2, 20, 3: “sine successu ac bono eventu frustratio est, non cultura,” failure, Varr. R. R. 1, 1, 6.—
2. A delaying, keeping back, Dig. 17, 1, 37 al.