previous next
frustrātĭo , ōnis, f. id.,
I.a deceiving, deception, disappointment, frustration (rare; “not used by Cicero): in horunc familiam Hodie frustrationem iniciam maximam,Plaut. Am. 3, 1, 15; so, “frustrationes dare (with ludificare),id. Most. 5, 2, 30: “clamant, fraude fieri, quod foris teneatur exercitus: frustrationem eam legis tollendae esse,Liv. 3, 24, 1: “cum longo sermone habito dilatus per frustationem esset,id. 25, 25, 3.—With subj. gen.: “frustratio Gallorum eo spectabat, ut tererent tempus, donec, etc.,id. 38, 25, 7.—In plur.: “cum variis frustrationibus differretur,Just. 9, 6: quo magis me petiverunt, tanto majorem iis frustratio dolorem attulit, failure, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5; Quint. 2, 20, 3: “sine successu ac bono eventu frustratio est, non cultura,failure, Varr. R. R. 1, 1, 6.—
2. A delaying, keeping back, Dig. 17, 1, 37 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 10.23.5
    • Plautus, Mostellaria, 5.2
    • Plautus, Amphitruo, 3.1
    • Livy, The History of Rome, Book 3, 24.1
    • Livy, The History of Rome, Book 25, 25
    • Livy, The History of Rome, Book 38, 25
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 20.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: