previous next
fŭrĭo , āvi, ātum, 1, v. a. furiae,
I.to drive mad, to madden, enrage, infuriate (poet.): “flagrans amor et libido, Quae solet matres furiare equorum,Hor. C. 1, 25, 14: “pubem,Sil. 14, 280: “matres armatas (i. e. Bacchantes),Stat. Th. 11, 488: “mentes in iram,Sil. 17, 294.—Hence, P. a.: fŭrĭā-tus , a, um, enraged, maddened (syn. v. furialis): “furiata mens,Verg. A. 2, 407; 588: “mentes malis incursibus furiatae,Lact. 4, 27, 2: “sacerdos,Stat. Th. 2, 21: “furiata juventus,Sil. 7, 617: “furiati ignes (amoris),” i. e. fierce, wild, Ov. F. 2, 761 (al. furiales); cf. Sil. 13, 209.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Vergil, Aeneid, 2.407
    • Statius, Thebias, 11
    • Statius, Thebias, 2
    • Ovid, Fasti, 2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: