I.perf. rare, Sen. Orest. 846; Serv. Verg. A. 1, 41 al.; “usually supplied by insanivi,” Diom. p. 376 P.; Prisc. 817 P.; gen. plur. part. sync. furentum, Verg. A. 11, 838), 3, v. n. cf. Gr. θοῦρος, hasty; θορεῖν, θρώσκω, to leap; cf. θηρ, wild; Lat. fera, ferox; v. Georg Curtius Gr. Etym. p. 256, to rage, rave (in sickness or when in a passion), to be out of one's mind, to be mad, furious (syn.: insanio, deliro, desipio).
I. Lit. (class.): quem nos furorem, μελαγχολίαν illi (Graeci) vocant: “quasi vero atra bili solum mens ac non saepe vel iracundiā graviore vel timore vel dolore moveatur: quo genere Athamantem, Alcmaeonem, Ajacem, Orestem furere dicimus, etc.,” Cic. Tusc. 3, 5, 11: “quid est aliud furere, non cognoscere homines, non cognoscere leges, non senatum,” id. Pis. 20, 47; cf.: “qui valetudinis vitio furunt et melancholici dicuntur,” id. Div. 1, 38, 81; and Dig. 23, 2, 9: “primum inquiram, quid sit furere, etc.,” Hor. S. 2, 3, 41: “insanire ac furere,” Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39: “furere et bacchari,” id. Brut. 80, 276; cf.: non ego sanius Bacchabor Edonis: recepto Dulce mihi furere est amico, to play the fool, act foolishly (an imitation of the Anacreontic θέλω θέλω μανῆναι), Hor. C. 2, 7, 28: “Telamon iratus furere luctu filii videretur,” to be distracted, Cic. de Or. 2, 46, 193: “ille, si non acerrime fureret, auderet, etc.,” id. Pis. 21, 50: furere adversus aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61: “num furis? an prudens ludis me obscura canendo?” Hor. S. 2, 5, 58: “furit ille dolore,” Ov. M. 12, 478: “amore,” Val. Fl. 5, 427; cf.: ex quo destiti Inachia furere, to be madly in love with (Gr. μαίνεσθαι ἐπί τινι), Hor. Epod. 11, 6: “in aliqua,” Quint. Decl. 289: “in celeres iambos Misit (me) furentem,” Hor. C. 1, 16, 25.—
(β).
With acc. and inf.: “(Clodius) furebat, a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum,” Cic. Q. Fr. 2, 1, 3.— With inf.: “furit vinci dominus profundi,” Sen. Med. 597: “ecce furit te reperire atrox Tydides,” Hor. C. 1, 15, 27.—
(γ).
With acc. (poet.): “hunc sine me furere ante furorem,” Verg. A. 12, 680: “praecipuum tunc caedis opus, Gradive, furebas,” Stat. Th. 9, 5.—
II. Transf., of inanim. and abstr. things (poet. and in post-Aug. prose): “nubes interdum perscissa furit petulantibus auris,” Lucr. 6, 111; cf.: “furit mugitibus aether concussus,” Verg. G. 3, 150: “ventus,” Lucr. 6, 687: “impetus Aetnae,” id. 2, 593; cf.: “flamma in Aetna,” Hor. Epod. 17, 33: “ignis in stipulis,” Verg. G. 3, 100: “stella vesani leonis,” Hor. C. 3, 29, 19: “atra tempestas effusis imbribus,” Verg. A. 5, 694: “furit aestus harenis,” id. ib. 1, 107: “flammae furentes,” id. ib. 4, 670: “furit ardor edendi,” Ov. M. 8, 828: “nec copia argenti tantum furit vita,” Plin. 33, 11, 53, § 147.—With acc. and inf.: “fama furit, versos hostes Poenumque salutem Invenisse fugā,” Sil. 7, 504.—Hence, * fŭrenter , adv., furiously: “pueri autem aiunt eum furenter irasci,” was furiously enraged, Cic. Att. 6, 1, 12.