previous next
grandĭlŏquus , i, m. grandis-loquor,
I.speaking grandly or loftily: “et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et majestate verborum,Cic. Or. 5, 20; cf. Quint. 10, 1, 66: stilus, Serv. Verg. Vit.—In a bad sense, grandiloquent: “isti grandiloqui (i. e. Stoici),boasters, Cic. Tusc. 5, 31, 89.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.31
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 1.66
    • Cicero, Orator, 5.20
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: