I.the condition or state of a thing (class.).
I. Lit.
A. In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.): “cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus,” Cic. Cael. 24, 59: “qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo,” id. Brut. 91, 313; cf.: “qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur,” id. ib. 16, 64: “mediocris,” id. ib. 91, 316: “oris,” id. N. D. 1, 25, 99: “oris et vultus,” id. Fin. 3, 17, 56: “habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum,” Tac. G. 4; cf.: “positio caeli corporibus habitum dedit,” id. Agr. 11: “adde vultum habitumque hominis,” Hor. S. 2, 4, 92: “moderati aequabilesque,” Cic. Fin. 5, 12, 36: “signa virginali habitu atque vestitu,” deportment, appearance, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.: “Himera in muliebrem figuram habitumque formata,” id. ib. 2, 2, 35, § “87: habitum vestitumque pristinum reducere,” Suet. Aug. 40: “vestitu calciatuque et cetero habitu,” id. Calig. 52: “idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc.,” Juv. 11, 149: “nudus agas ... en habitum, quo, etc.,” id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora; “qui in arduum, incumbunt,” carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.: “cujus motum et habitum et incessum imitaretur,” Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3: “puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet,” Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—
2. Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.: “longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset,” Liv. 9, 17, 17: “maris,” Val. Max. 3, 3, ext. 4: “domicilii,” Col. 9, 15, 8: “armorum,” Liv. 9, 36, 6: “pecuniarum,” id. 1, 42, 5: “temporum,” id. 10, 46, 2 et saep.: “urbs in habitum pulveris redacta,” Val. Max. 9, 3, ext. 3.—
B. In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.: “vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis,” Liv. 23, 34, 6: “Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit,” Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6: “Romano,” Hor. S. 2, 7, 54; cf.: “Graeco, Romano uti,” Suet. Aug. 98: “Gallico,” id. Caes. 58: “pastorum,” Liv. 9, 2, 2: “triumphalis,” Quint. 11, 1, 3; cf. “triumphantis,” Suet. Ner. 13: “lugentis,” id. Calig. 13: “scenico,” id. Ner. 38: “quadrigario,” id. Calig. 19: “suus,” Phaedr. 1, 3, 2: “segmenta et longos habitus et flammea sumit,” Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—
II. Trop.
A. In gen., quality, nature, character: “qui manet ut moneatur semper ... servos is habitu hau probost,” Plaut. Stich. 1, 2, 2: “justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem,” Cic. Inv. 2, 53, 160: “naturae ipsius habitu prope divino,” id. Arch. 7, 15: “prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare,” id. Leg. 1, 16, 45: “aut habitu aut natura ... habitu, ut facile et cito irascatur, etc.,” id. Top. 16, 62: “ad rationis habitum perducere,” id. Fin. 4, 14, 37: “ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere,” Phaedr. 1, 3, 2: “si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis,” Cic. de Or. 3, 52, 199: “habitus quidam et quasi gestus (sermonis),” Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—
B. In partic.
1. A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.): “quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc.,” Vell. 2, 99, 3; cf.: “quae mens exercituum, quis habitus provinciarum,” Tac. H. 1, 4: “hic quidem Romae habitus animorum fuit,” id. ib. 1, 8: “ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu,” Liv. 32, 14, 6.—
2. In philos. lang., an acquired perfect state or condition: “habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam,” Cic. Inv. 1, 25, 36: “habitus ... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc.,” id. ib. 2, 9, 30.
