previous next
hellŭor (hēluor ), ātus, 1,
I.v. dep. n. and a. [helluo], to gormandize, devour (Ciceron.; cf.: “decoquo, abligurio): cum Graecis jam in exostra helluabatur,Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Sest. 52, 111: “quasi helluari libris, si hoc verbo in tam clara re utendum est,id. Fin. 3, 2, 7: “ille gurges helluatus tecum simul rei publicae sanguine,id. Dom. 47, 124.!*? Helluatus as pass., Verg. Cat. 5, 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Cicero, On his House, 47.124
    • Cicero, On the Consular Provinces, 6.14
    • Cicero, For Sestius, 52.111
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: