previous next
hinnĭo , īre (
I.perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: “ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens,Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.—Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter , adv., with neighing: “hinnibunde pro hinnienter,Non. 122, 13.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.1077
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 3.3
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 7.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: