I.a storehouse; esp. for preserving grain, a barn, granary, magazine (syn.: “sirus, granarium, cumera): illi Capuam cellam atque horreum Campani agri esse voluerunt,” Cic. Agr. 2, 33, 89: “si proprio condidit horreo, Quicquid de Libycis verritur areis,” Hor. C. 1, 1, 9; Cic. Verr. 2, 3, 8, § 20; Caes. B. C. 3, 42, 4: “illius immensae ruperunt horrea messes,” Verg. G. 1, 49; cf. Tib. 2, 5, 84: “si, quicquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis,” Hor. C. 3, 16, 27.—For other things: “parcis deripere horreo amphoram?” Hor. C. 3, 28, 7; Dig. 18, 1, 76: “argentum, quod in domo, vel intra horreum usibus ejus fuit,” ib. 34, 2, 33; 10, 4, 5; Col. 12, 52, 3.—In fig.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque tri modio, verum ipso horreo, Plaut. Men. prol. 15.—Poet., of a beehive, Verg. G. 4, 250; of ant-burrows, Ov. Tr. 5, 6, 39.
horrĕum , i, n. cf.: farreum, farina,