I.init.), adj. in-gnarus, like ignavus, ignotus, from the negative in and gnavus, gnotus, ignorant of a thing, not knowing, unacquainted with, inexperienced, unaware (syn.: inscius, nescius, insciens).
I. Lit. (freq. and class.); constr. usu. with the gen.; less frequently with a rel.-clause, with acc. and inf., with inf. alone, or absol.
(α).
With gen.: “ait se peregrinum esse, hujus ignarum oppidi,” Plaut. Poen. 3, 3, 43: “imprudens harum rerum ignarusque omnium,” Ter. Eun. 1, 2, 56: “audi, ne te ignarum fuisse dicas meorum morum,” id. Ad. 2, 1, 6; id. Hec. 4, 4, 53: “ignara artis meretriciae,” id. Heaut. 2, 1, 14: “oratorem ne physicorum quidem esse ignarum volo,” Cic. Or. 34, 119; cf.: “physicae rationis ignari,” id. N. D. 2, 21, 54: “ignarus si sit facundiae ac poliendae orationis,” id. de Or. 1, 14, 63: “alicujus rei ignarus atque insolens,” id. ib. 1, 48, 207: “magna pars Pisonis ignari,” i. e. not knowing him, Tac. H. 4, 50; cf.: “alter alterius ignarus,” Plin. 11, 30, 36, § 109: “ignara puella mariti,” Hor. Ep. 2, 1, 132: “formica haud ignara ac non incauta futuri,” id. S. 1, 1, 35.—Of inanim. and abstr. things: “qui gurges aut quae flumina lugubris Ignara belli,” Hor. C. 2, 1, 34; Stat. S. 2, 2, 149: “non ignara philosophiae grammatice,” Quint. 1, 4, 4: “ignara hujusce doctrinae loquacitas,” id. 12, 2, 20.—
(β).
With rel. clause: “ignari, quid gravitas, quid integritas ... quid denique virtus valeret,” Cic. Sest. 28, 60; id. Top. 20, 75: “cum quid ageretur in locis reliquis, essent ignari,” Hirt. B. G. 8, 43, 2: “haud ignari quanta invidiae immineret, tempestas,” Liv. 3, 38, 6: “quo essent in loco ignari,” Quint. 8, 3, 4.—
(γ).
With acc. and inf.: “quamquam non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos,” Cic. Tusc. 2, 1, 3: “ignari venisse dictatorem,” Liv. 8, 36, 2; 21, 22, 1: “ignarus, non omnes esse rogandos,” Ov. M. 6, 263: “non quidem sibi ignarum, posse argui quod, etc.,” i. e. he well knew, Tac. A. 4, 8.—
(δ).
With inf. alone: “placito ignara moveri Atropos,” Stat. Th. 3, 67.—(ε) Absol.: “tu me ignaro nec opinante, inscio notes et tuos et tuorum amicorum necessarios, etc.,” Cic. Planc. 16, 40: “ubi imperium ad ignaros pervenit, etc.,” Sall. C. 51, 27; id. J. 91, 1; cf. id. Quint. 20, 64: obpressit igitur necopinantes ignarosque omnes Perseus. Liv. 40, 57, 1: “si quis laudat Arelli Sollicitas ignarus opes,” Hor. S. 2, 6, 79: “quisnam ignarum nostris deus appulit oris?” Verg. A. 3, 338.—Sup.: Ba. An nescis quae sit haec res? Si. Juxta cum ignarissimis, Plaut. Ps. 4, 7, 62.—
II. Transf. *
A. Unmindful, regardless of any thing: “o socii (neque enim ignari sumus ante malorum), O passi graviora, etc.,” Verg. A. 1, 198.—
B. Pass. (like gnarus), not known, unknown, = ignotus (mostly poet.; “not in Cic.): ignarus aeque (ac nescius) utroqueversum dicitur, non tantum qui ignorat, sed et qui ignoratur. Sallustius: more humanae cupidinis ignara visundi. Vergilius (A. 10, 706),” Gell. 9, 12, 20 sq.; cf. Non. 129, 18 sq.: “mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,” Sall. J. 18, 6: “quibus agrestis vita est, circumscriptio ignara est et fraus, Sen. de Ira, 3, 2: quem (amorem) non Fors ignara dedit, sed saeva Cupidinis ira,” unknown, obscure, Ov. M. 1, 453. —
(β).
With dat.: pauci interiere: plerosque velocitas et regio hostibus ignara tutata sunt, Sall. J. 52, 4; cf. Tac. A. 2, 13: “jamque aderat Theseus, proles ignara parenti,” Ov. M. 7, 404: “non quidem sibi ignara, quae de Silano vulgabantur,” Tac. A. 3, 69.—Sup.: “quaedam (sidera) sunt aliis omnino ignarissima,” Gell. 14, 1, 13.