I.v. dep. a. [id.], to picture to one's self, to fancy, imagine (postAug.): “ipse etiam M. Tullius quaerit adhuc eum (eloquentem), et tantum imaginatur ac fingit,” Quint. 12, 1, 21; 9, 2, 41; so, “fercula triumphi,” Plin. 9, 35, 58, § 118: “pavorem eorum,” Tac. A. 15, 69: “nec solum quae facta sint aut fiant, sed etiam quae futura sint aut futura fuerint, imaginamur,” Quint. 9, 2, 41; Plin. Ep. 2, 10, 7; 5, 5, 5; Tert. Spect. 30 fin.: “Venerem per somnia,” Plin. 20, 13, 51, § 143; “so of dreams: Calpurnia uxor imaginata est, collabi fastigium domus,” Suet. Caes. 81.
ĭmāgĭnor , ātus, 1,