I.nom. sing. immemoris, Caecil. ap. Prisc. pp. 699 and 772 P.; Com. Fragm. v. 31 Rib.; abl. immemori, Sen. Ben. 7, 3, 2; Cat. 64, 123; 248; “al. immemore,” Front. Ep. ad M. Caes. 3, 3), adj. in-memor, unmindful, not thinking, forgetful, regardless, negligent of a thing.
I. Lit. (freq. and class.); constr. usually with gen.; less freq. absol. or with an inf.
(α).
With gen.: “adeone immemor rerum a me gestarum esse videor?” Cic. Sull. 30, 83: “hesternorum immemores, acta pueritiae recordari,” Quint. 11, 2, 6: “beneficii,” Ter. And. 1, 1, 17: “ne me immemorem mandati tui putares,” Cic. Att. 5, 16, 1: “istius mandati tui,” id. ib. 4, 6, 3: “hujus rei,” id. Phil. 2, 22, 54: “nec erat (L. Gellius) Romanarum rerum immemor,” i. e. he was not ignorant of Roman history, id. Brut. 47, 174: “venator tenerae conjugis immemor,” Hor. C. 1, 1, 26: “immemor in testando nepotis,” Liv. 1, 34, 3: “omnium immemor difficultatum,” id. 9, 31, 14: “praedae,” Tac. A. 14, 36: “sepulcri,” Hor. C. 2, 18, 18: “herbarum (juvenca),” Verg. E. 8, 2: “graminis (cervus),” Hor. C. 1, 15, 30; cf.: “qua cibi qua quietis inmemor nox traducta est,” Liv. 9, 3, 4: “salutis immemores,” Curt. 7, 9.—
(β).
Absol.: “magna haec immemoris ingenii signa,” Cic. Brut. 60, 218: “immemori discedens pectore conjux,” unfeeling, Cat. 64, 123: “mente,” id. ib. 249: “possimne ingratus et immemor esse?” Ov. M. 14, 173; 10, 682; 15, 122; Cat. 30, 1.—
(γ).
With inf.: “nihili est, suum Qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,” Plaut. Ps. 4, 7, 3; and with acc. and inf.: “immemor, Chaeream Cassium nominari,” never thinking, not considering, Suet. Calig. 57.—
II. Transf., that causes forgetfulness, a poet. epithet of Lethe, Stat. S. 5, 2, 96; Sil. 16, 478; Sen. Herc. Oet. 936.