I.to murmur in, at, or against any thing (poet. and in post-class. prose): “ipsa jacet terraeque tremens immurmurat atrae,” Ov. M. 6, 558: “terrae,” id. ib. 11, 187: “undis,” id. ib. 11, 567: “silvis Auster,” Verg. G. 4, 261: “hastae,” Sil. 5, 332: “tacita aure (Acestae),” Stat. Th. 1, 532: “undis,” id. ib. 11, 567: “illa sibi introrsum et sub lingua immurmurat,” Pers. 2, 9: “increpor a cunctis totumque immurmurat agmen,” Ov. M. 3, 646: “ipse publicato nobis, quod immurmurat,” whispers, Macr. S. 6, 7: “cum saepe immurmurantes audierit ventos,” Amm. 12, 16.
immurmŭro (inm- ), āre, v. n. inmurmuro,