I.unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.): “quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,” Cic. Fam. 1, 9, 15: “quaedam (animalia),” Ov. M. 1, 427; cf. “infans,” id. ib. 3, 310: “pars manebat,” Verg. A. 8, 428: “pons,” Caes. B. G. 6, 35, 6: “cibus,” i. e. undigested, Juv. 3, 233: “imperfecto adhuc bello,” Suet. Caes. 26: “qui imperfectum librum supple verit,” id. ib. 56; cf. “Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,” Suet. Gramm. 12: “opera reliquit,” id. Tib. 47: “quae rudia atque imperfecta adhuc erant,” Quint. 3, 1, 7: “causae (opp. perfectae),” id. 4, 2, 3: “sermo,” id. 9, 2, 57; 11, 3, 121: “vita,” Lucr. 3, 958.—Comp.: “insuavius hoc imperfectiusque est,” Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum , i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta; “imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,” Cic. Univ. 4.—
II. Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes): “ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,” Sen. Tranq. 11, 1.—Adv.: imperfectē , imperfectly, incompletely: “imperfecte atque praepostere syllogismo uti,” Gell. 2, 8, 1.