I.not indolent, diligent, active, quick, unwearied, indefatigable, energetic (class.; cf.: “laboriosus, navus, industrius): se praebebat patientem atque impigrum,” Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27: “in scribendo,” id. Fam. 2, 1, 1: “vir ad labores belli,” id. Font. 15, 33: ceciditque in strage suorum, Impiger ad letum, Luc. 4, 798: “impiger manu,” Tac. A. 3, 20: “mercator,” Hor. Ep. 1, 1, 45: “Appulus,” id. C. 3, 16, 26: “Hercules,” id. ib. 4, 8, 30: “impiger, iracundus, inexorabilis, acer,” id. A. P. 121: “equus,” Lucr. 5, 883; Hor. C. 4, 3, 4: “Jugurtha ut erat impigro atque acri ingenio,” Sall. J. 7, 4: “impigrae mentis experientia,” Lucr. 5, 1452: impigrae linguae, ignavi animi, Sall. Or. Licin. ad Pleb. med.: “militia,” Liv. 3, 5, 15.— With a partitive gen.: “impiger fluminum Rhodanus,” i. e. the swiftest, Flor. 3, 2, 4.— With a respective gen.: “Quirinus impiger militiae,” Tac. A. 3, 48.—With inf.: “impiger hostium vexare turmas,” Hor. C. 4, 14, 22; Claud. in Ruf. 1, 240. — Adv.: impĭgrē , actively, quickly, readily: “ut de nocte multa impigreque exsurrexi,” Plaut. Rud. 4, 2, 10; cf. id. ib. 19: “Marius impigre prudenterque suorum et hostium res pariter attendere,” Sall. J. 88, 2: “impigre se movere,” Liv. 1, 10, 3: “consulem impigre milites secuti sunt,” id. 2, 47, 2: “impigre promissum auxilium,” id. 3, 8, 4.— Comp. and sup. in the adj. and adv. seem not to occur.
impĭger (inp- ), gra, grum, adj. 2. inpiger,