I.to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, Plaut. Rud. 1, 3, 8: “impias, ere, te! oratorem verberas,” id. Poen. 1, 2, 173: “cor coinquinatum vitiis,” Prud. Hymn. Ant. Somn. 53: “cruore humano aspersus atque impiatus,” App. M. 1, p. 110; cf.: “reus tot caedibus impiatus,” id. ib. 3, p. 131: “thalamos tanto facinore,” Sen. Hippol. 1185: “oculos,” Pacat. Pan. Th. 43.—Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25.
impĭo (inp- ), āvi, ātum, 1, v. a. impius,