previous next
impĭo (inp- ), āvi, ātum, 1, v. a. impius,
I.to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, Plaut. Rud. 1, 3, 8: “impias, ere, te! oratorem verberas,id. Poen. 1, 2, 173: “cor coinquinatum vitiis,Prud. Hymn. Ant. Somn. 53: “cruore humano aspersus atque impiatus,App. M. 1, p. 110; cf.: “reus tot caedibus impiatus,id. ib. 3, p. 131: “thalamos tanto facinore,Sen. Hippol. 1185: “oculos,Pacat. Pan. Th. 43.—Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Plautus, Rudens, 1.3
    • Plautus, Poenulus, 1.2
    • Seneca, Phaedra, 1185
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: