previous next
impĭus (inp- ), a, um, adj. 2. in-pius,
I.without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
I. Lit.: “me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,Cic. Pis. 20, 46: “numero impiorum et sceleratorum haberi,Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.: “scelerosus atque impius,Ter. Eun. 4, 3, 1: “(deos) piorum et impiorum habere rationem,Cic. Leg. 2, 7, 15: “impius ne audeto placare donis iram deorum,id. ib. 2, 9, 22: “dixerunt impium pro parricida,Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52: “impius erga parentes,Suet. Rhet. 6: “impium, qui dividere nolit cum fratre,Quint. 7, 1, 45: “necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,Cic. Quint. 6, 26: “(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!Hor. C. 3, 11, 31: “Titanes,id. ib. 3, 4, 42; cf.: “cohors Gigantum,id. ib. 2, 19, 22: “Saturnus,id. ib. 2, 17, 22: “miles,Verg. E. 1, 71: “Carthago,Hor. C. 4, 8, 17: “gens,Verg. G. 2, 537: “di,invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31: “poëtae,” i. e. accursed, Cat. 14, 7: “expiari impium non posse,Varr. L. L. 6, § 30 Müll.—Sup.: “impiissimus filius,Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
II. Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.): “si impias propinquorum manus effugeris,Cic. Rep. 6, 12; so, “manus,Hor. Epod. 3, 1: “cervix,id. C. 3, 1, 17: “pectora Thracum,id. Epod. 5, 13: “ratis,id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14: “ensis,Ov. M. 14, 802: “tura,id. H. 14, 26: “Tartara,Verg. A. 5, 733: “bellum injustum atque impium,Cic. Rep. 2, 17: “caedes,Hor. C. 3, 24, 25: “proelia,id. ib. 2, 1, 30: “furor,Verg. A. 1, 294: “facta,Ov. H. 10, 100: “verba,Tib. 1, 3, 52: “tumultus,Hor. C. 4, 4, 46: “clamor,id. ib. 1, 27, 6: “fama,Verg. A. 4, 298: “vivacitas,Quint. 6 praef. § 3. — Prov.: “Impia sub dulci melle venena latent,Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
(α). impii , ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
(β). impĭa , ōrum, n., profane words, impious sayings: “impia et illicita dicere,Gell. 1, 15, 17. —
B. In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.—Adv.: im-pĭē , irreligiously, undutifully, wickedly: “quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,Cic. N. D. 2, 16, 44: “impie commissum,id. Leg. 2, 9, 22: “impie ingratus esse,id. Tusc. 5, 2, 6: “fecisti,Quint. 7, 1, 53: “loqui,” i. e. treasonably, Suet. Dom. 10: “deserere regem,Curt. 5, 12.—Sup.: “impiissime,Salv. de Avar. 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (23 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (23):
    • Caesar, Gallic War, 6.13.7
    • Cicero, Against Piso, 20.46
    • Ovid, Metamorphoses, 14.802
    • Plautus, Rudens, 1.3
    • Vergil, Aeneid, 1.294
    • Vergil, Aeneid, 5.733
    • Vergil, Aeneid, 4.298
    • Vergil, Georgics, 2.537
    • Tacitus, Annales, 16.31
    • Suetonius, Domitianus, 10
    • Cicero, De Legibus, 2.7
    • Cicero, De Legibus, 2.9
    • Cicero, De Republica, 2.17
    • Cicero, De Republica, 6.12
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.16
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.2
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, pr.3
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 1.45
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 8, 6.30
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 1.52
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 1.53
    • Gellius, Noctes Atticae, 1.15.17
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 5.12
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: