I.to bring into the reckoning, enter into the account, to reckon, charge (not ante-Aug.; cf. deputo).
I. Lit.: “vilici servi longe plus imputant seminis jacti quam quod severint,” Col. 1, 7 fin.: “sumptus alicui ... viatica et vecturas,” Dig. 17, 2, 52, § 15: “in quartam hereditatis imputantur res, quas jure hereditario capit,” ib. 35, 2, 90: “haec in numerum trium tutelarum,” ib. 23, 2, 61.—
II. Trop., to enter into the account, to reckon, attribute as a merit or a fault to one's self or another; to make a boast of, to credit to, to charge, ascribe, impute to (for the Ciceron. assignare, ascribere): fatum dies imputat, Sen. de Ira, 3, 42; cf. Mart. 5, 20, 13: “hoc non imputo in solutum,” Sen. Ep. 8 fin.: “gaudent muneribus, sed nec data imputant, nec acceptis obligantur,” Tac. G. 21: “noli imputare vanum beneficium mihi,” Phaedr. 1, 22, 8; cf. Sen. Tranq. 6: “huic (Masinissae) imputari victum Hannibalem, huic captum Syphacem, huic Carthaginem deletam,” Just. 38, 6: “alii transeunt quaedam imputantque quod transeant,” Plin. Ep. 8, 21, 4; cf. Suet. Tib. 53: “ipsum sibi eripere tot beneficiorum occasiones, tam numerosam obligandi imputandique materiam,” Plin. Pan. 39, 3; so absol.: “cum quidam crimen ultro faterentur, nonnulli etiam imputarent,” made a merit of it, Suet. Ner. 36: saevit enim natumque objectat et imputat illis, charges upon them (his son's fate), Ov. M. 2, 400: “mortem senioribus imputat annis,” id. ib. 15, 470: “rebellandi tempus Atheniensibus,” Vell. 2, 23, 4: “an ei caedes imputanda sit, a quo jurgium coepit?” Quint. 5, 10, 72: “suum exsilium rei publicae imputaturus,” Sen. Ep. 86: “prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur,” Tac. Agr. 27: “alicui moras belli aut causas rebellandi,” id. ib. 34; id. H. 4, 14 fin.: “culpam nostram illi,” Plin. 18, 1, 1, § 2: “et tibi scilicet, qui requisisti, imputabis, si digna ne epistula quidem videbuntur,” Plin. Ep. 6, 20 fin.: “sibi imputent cur minus idoneum fidejussorem acceperint,” Dig. 42, 7, 1: “imputet ipse deus nectar mihi, fiet acetum,” may assign, give, Mart. 12, 48, 13: “otia parva nobis,” id. 4, 83, 2: “hoc solum erit certamen, quis mihi plurimum imputet,” Tac. H. 1, 38.