I.fut. part. act. incasurus, Plin. 2, 27, 27, § 97; perf. scanned incĭdĕrunt, Lucr. 6, 1174), v. n. in-cado, to fall into or upon a thing, to fall, light upon (freq. and class.).
I. Lit.
A. In gen., constr. with in and acc.; less freq. with other prepp., with the dat., or absol.
(α).
With in and acc.: “in foveam,” Cic. Phil. 4, 5, 12: “ex spelunca saxum in crura ejus incidit,” id. Fat. 3, 6: “e nubi in nubem vis incidit ardens fulminis,” Lucr. 6, 145; cf. id. 296: “in segetem flamma,” falls, Verg. A. 2, 305: “pestilentia in urbem,” Liv. 27, 23 fin.: “ut incideret luna tum in eam metam, quae esset umbra terrae, etc.,” entered, Cic. Rep. 1, 14, 22: “in oculos,” Plin. 20, 17, 73, § 187: “incidentibus vobis in vallum portasque,” Liv. 27, 13, 2: “in laqueos,” Juv. 10, 314.—
(β).
With other prepp.: “incidit ictus Ingens ad terram duplicato poplite Turnus,” Verg. A. 12, 926: “(turris) super agmina late incidit,” id. ib. 2, 467.—
(γ).
With dat.: “incidere portis,” to rush into, Liv. 5, 11, 14; 5, 26, 8: “lymphis putealibus,” Lucr. 6, 1174: “caput incidit arae,” Ov. M. 5, 104: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, Liv. 21, 10, 10: “ultimis Romanis,” id. 28, 13, 9: “jacenti,” Stat. Th. 5, 233: “hi duo amnes confluentes incidunt Oriundi flumini,” empty, fall into, Liv. 44, 31, 4: “modo serius incidis (sol) undis,” sink, Ov. M. 4, 198.—
(γ).
Absol.: “illa (hasta) volans, umeri surgunt qua tegmina summa, incidit,” Verg. A. 10, 477: incidit Adriaci spatium admirabile rhombi, i. e. into the fisherman's net, Juv. 4, 39. —
B. In partic., to fall upon, meet, or come upon unexpectedly, fall in with a person or thing.
(α).
With in and acc.: “in aliquem incurrere atque incidere,” Cic. Planc. 7, 17: “cum hic in me incidit,” id. ib. 41, 99: “C. Valerius Procillus, cum in fuga catenis vinctus traheretur, in ipsum Caesarem incidit,” Caes. B. G. 1, 53, 5: “in insidias,” Cic. Fam. 7, 3, 3; cf.: “in quos (milites), si qui ex acie fugerint, de improviso incidant,” id. Rosc. Am. 52, 151: “in manus alicujus,” id. Clu. 7, 21: “in vituperatores,” id. Fam. 7, 3, 6; 6, 1, 25.—
(γ).
With dat.: “qui (oculi) quocumque inciderunt,” Cic. Mil. 1, 1; Plin. Ep. 5, 6, 13; Quint. 11, 3, 50: “sane homini praeter opinionem improviso incidi,” Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182: “incidit huic Appennicolae bellator filius Anni,” Verg. A. 11, 699.—
(δ).
With acc. alone (late Lat.): “bene quod meas potissimum manus incidisti,” App. M. 6, p. 176, 24; id. ib. p. 179, 4: “fatales laqueos,” Vulc. Gall. Avid. Caes. 2, § 2.—
C. Transf., to fall upon, attack, assault: triarii consurgentes ... in hostem incidebant. Liv. 8, 8, 13: “postquam acrius ultimis incidebat Romanus,” id. 28, 13, 9.
II. Trop.
A. In gen., to fall into any condition.
(α).
With in and acc.: “in morbum,” Cic. Fam. 13, 29, 4: in febriculam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21 fin.: “in miserias,” id. Phil. 2, 10, 24; cf.: “qui inciderant (sc. in morbum) haud facile septimum diem superabant,” Liv. 41, 21, 5: “ut si in hujusmodi amicitias ignari casu aliquo inciderint,” Cic. Lael. 12, 42: “quodsi quis etiam a culpa vacuus in amicitiam ejus inciderat,” Sall. C. 14, 4: “in honoris contentionem,” Cic. Lael. 10, 34: “in imperiorum, honorum, gloriae cupiditatem,” id. Off. 1, 8, 26: “in furorem et insaniam,” Cic. Pis. 20, 46. —
(β).
With acc. alone: “caecitatem, Ambros. de Tobia, 2: iram,” Lact. Plac. Narr. Fab. 1, 10: “amorem,” id. ib. 14, 1.—
B. To fall upon, befall: “eo anno pestilentia gravis incidit in urbem agrosque,” Liv. 27, 23, 6: “tantus terror incidit ejus exercitui,” fell upon, Caes. B. C. 3, 13, 2; cf.: “ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.,” happened, Cic. de Or. 1, 7, 26.—
C. In partic.
1. To fall upon accidentally; to light upon, in thought or conversation: “non consulto, sed casu in eorum mentionem incidi,” Cic. Div. in Caecil. 15, 50; id. Lael. 1, 3; cf.: “fortuito in sermonem alicujus incidere,” id. de Or. 1, 24, 111: “in eum sermonem incidere, qui, etc.,” id. Lael. 1, 2: “in varios sermones,” id. Att. 16, 2, 4: “cum in eam memoriam et recordationem nuper ex sermone quodam incidissemus,” id. Brut. 2, 9: “iterum in mentionem incidimus viri,” Tac. H. 4, 5; Plin. Ep. 9, 33, 1.—
2. To come or occur to one's mind: “sapiens appeteret aliquid, quodcumque in mentem incideret et quodcumque tamquam occurreret,” come into his mind, Cic. Fin. 4, 16, 43; cf. Ter. Phorm. 1, 3, 5; id. Heaut. 3, 1, 75: “redeunti, ex ipsa re mihi incidit suspicio,” id. And. 2, 2, 22; 3, 2, 21: “tanta nunc suspicio de me incidit,” id. Ad. 4, 4, 5: “dicam, verum, ut aliud ex alio incidit,” id. Heaut. 3, 3, 37: “nihil te effugiet atque omne. quod erit in re occurret atque incidet,” Cic. de Or. 2, 34, 147: “potantibus his apud Sex. Tarquinium incidit de uxoribus mentio,” Liv. 1, 57, 6.—
3. To fall upon, happen in a certain time.
(α).
With in and acc.: “quod in id rei publicae tempus non incideris, sed veneris — judicio enim tuo, non casu in ipsum discrimen rerum contulisti tribunatum tuum—profecto vides, quanta vis, etc.,” Cic. Fam. 2, 7, 2: “quorum aetas in eorum tempora, quos nominavi, incidit,” Cic. Or. 12, 39; cf. id. Fam. 5, 15, 3: “quoniam in eadem rei publicae tempora incidimus,” id. ib. 5, 8, 3 fin.: “facies me in quem diem Romana incidant mysteria certiorem,” id. Att. 6, 1, 26: “cum in Kalendas Januarias Compitaliorum dies incidisset,” id. Pis. 4, 8: “quae (bella) in ejus aetatem gravissima inciderunt,” Quint. 12, 11, 16: in eum annum quo erat Hortensius consul futurus, incidere, to fall into, i. e. to extend the case until, etc., id. 6, 5, 4; cf.: “quintus annus cum in te praetorem incidisset,” Cic. Verr. 2, 2, 56, § 139.—
4. To fall out, happen, occur: “et in nostra civitate et in ceteris, multis fortissimis atque optimis viris injustis judiciis tales casus incidisse,” Cic. Fam. 5, 17, 3: “si quid tibi durius inciderit,” Prop. 1, 15, 28; cf.: si casus inciderit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6: “incidunt saepe tempora cum, etc.,” id. Off. 1, 10, 31: “eorum ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio,” id. ib. 1, 43, 152: “potest incidere quaestio,” Quint. 7, 1, 19: “verbum si quod minus usitatum incidat,” id. 2, 5, 4: “in magnis quoque auctoribus incidunt aliqua vitiosa,” id. 10, 2, 15; 11, 1, 70; Cels. 5, 27, 3: ea accidisse non quia haec facta sunt, arbitror; “verum haec ideo facta, quia incasura erant illa,” Plin. 2, 27, 27, § 97: “si quando ita incidat,” Quint. 2, 5, 5; cf.: “forte ita incidit, ut, etc.,” Liv. 26, 23, 2: “forte ita inciderat, ne, etc.,” id. 1, 46, 5.—
5. To fall in with, coincide, agree with, in opinion, etc.: “ne ipse incidat in Diodorum, etc.,” Cic. Fat. 8, 15.—
6. To stumble upon, undertake at random: “sic existumes non me fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse, etc.,” Cic. Fam. 5, 8, 3.— Hence in part. pres.: incĭdentĭa , subst., occurrences, events, Amm. 14, 5, 4; 22, 9, 2 al.