I.to gird, gird about, surround (mostly poet. and in postAug. prose; not used by Cic. in prose; esp. freq. in the part. perf.): “(aras) verbenis silvaque incinxit agresti,” Ov. M. 7, 242: “urbes turritis moenibus,” id. Am. 3, 8, 47: “incingi zonā,” id. H. 9, 66: “Arcadiam Peloponnesiacae gentes undique incingunt,” Mel. 2, 3: “pars sese tortis serpentibus incingebant,” Cat. 64, 259.— “Mid.: (Tisiphone) Induitur pallam tortoque incingitur angue,” Ov. M. 4, 483: “nitidaque incingere lauro,” i. e. crown thyself, id. ib. 14, 720.— In part. perf.: “incinctus cinctu Gabino,” Liv. 8, 9, 9: “Gabino cultu,” id. 10, 7, 3: (Furiae) caerulea incinctae angui incedunt, Poët. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89: “ambae (Nymphae) auro, pictis incinctae pellibus ambae,” girded, Verg. G. 4, 342; id. A. 7, 396; cf. “Lares,” Ov. F. 2, 634: “incinctus tunicas mercator,” id. ib. 5, 675; cf. id. M. 13, 894: “(fons) margine gramineo patulos incinctus hiatus,” enclosed, id. ib. 3, 162.
incingo , xi, ctum, 3, v. a. in-cingo, to enclose with a girdle; hence,