previous next
incĭtāmentum , i, n. id.,
I.an incitement, inducement, incentive.
I. In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23: “educandi,Plin. Pan. 27, 1: “turbarum,Amm. 21, 12 al.: “ad honeste moriendum,Curt. 9, 5, 4; so, “ad incessendum,id. 3, 11, 5.— With quo and comp.: “inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur,Tac. A. 2, 38.— In plur.: “incitamenta irarum,Tac. A. 1, 55: “victoriae,id. Agr. 32: “spei,Curt. 4, 14, 1 al.
II. In concr., of persons (in Tac.): “Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit,that instigated, Tac. A. 6, 29 fin.—In plur.: “acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae,id. H. 2. 23.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Cicero, For Archias, 10.23
    • Tacitus, Annales, 1.55
    • Tacitus, Annales, 2.38
    • Tacitus, Annales, 6.29
    • Tacitus, Historiae, 2
    • Tacitus, Agricola, 32
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 3.11.5
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 4.14.1
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 9.5.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: