I.a. [id.].
I. Neutr., to occasion inconvenience or trouble to any one, to be inconvenient, troublesome, annoying (rare): “alicui,” Ter. And. 1, 1, 135: “alicui nihil,” Cic. Quint. 16, 51; id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10: “ipsa scientia, etiam si incommodatura sit, gaudeant,” id. Fin. 5, 19, 50; App. Mag. 8, p. 202, 10.— Pass. impers.: “obnoxium eum dici, cui quid ab eo, cui esse obnoxius dicitur, incommodari et noceri potest,” Gell. 7, 17, 3.—
II. Act., to render inconvenient or troublesome, to incommode (post-class.): “si quid aliud fiat, quod navigationem incommodet, difficiliorem faciat, vel prorsus impediat,” Dig. 43, 12, 1, § 15: “si incommodatur ad usum manus,” ib. 21, 1, 14, § 6: “usum,” ib. 43, 21, 1, § 1.