previous next
incommŏdo , āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a. [id.].
I. Neutr., to occasion inconvenience or trouble to any one, to be inconvenient, troublesome, annoying (rare): “alicui,Ter. And. 1, 1, 135: “alicui nihil,Cic. Quint. 16, 51; id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10: “ipsa scientia, etiam si incommodatura sit, gaudeant,id. Fin. 5, 19, 50; App. Mag. 8, p. 202, 10.— Pass. impers.: “obnoxium eum dici, cui quid ab eo, cui esse obnoxius dicitur, incommodari et noceri potest,Gell. 7, 17, 3.—
II. Act., to render inconvenient or troublesome, to incommode (post-class.): “si quid aliud fiat, quod navigationem incommodet, difficiliorem faciat, vel prorsus impediat,Dig. 43, 12, 1, § 15: “si incommodatur ad usum manus,ib. 21, 1, 14, § 6: “usum,ib. 43, 21, 1, § 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 1.2.3
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.19
    • Gellius, Noctes Atticae, 7.17.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: