I. Not compounded, simple, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 25; Boëth. Inst. Arith. 1, 17: “trinitas incompositae naturae corrumpi non potest,” Ambros. Ep. 81, 8.—
II. Not well put together, not properly arranged, out of order, disordered, disarranged, discomposed (perh. not ante-Aug.).
A. Lit.: “agmen,” Liv. 5, 28, 7: “hostes (opp. compositi),” id. 44, 38 fin.: “det motus incompositos,” Verg. G. 1, 350.—
B. Transf., of style: “incomposito dixi pede currere versus Lucili,” disordered, irregular, Hor. S. 1, 10, 1: “fortius quid incompositum potest esse, quam vinctum et bene collocatum,” Quint. 9, 4, 6; cf. “oratio,” id. ib. 32: “rudibus et incompositis similia,” id. ib. 17: “(Aeschylus) rudis in plerisque et incompositus,” id. 10, 1, 66: moribus incompositus, id 4, 5, 10. — Adv.: incompŏ-sĭtē , without order, disorderly: “veniens,” Liv. 25, 37, 11.—Of speech: “qui horride atque incomposite illud extulerunt,” without order, Quint. 10, 2, 17.