previous next
in-concinnus , a, um, adj.,
I.inelegant, awkward, absurd (rare but class.): qui in aliquo genere inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur, * Cic. de Or. 2, 4, 17: “personamque feret non inconcinnus utramque,Hor. Ep. 1, 17, 29: “asperitas agrestis et inconcinna gravisque,id. ib. 1, 18, 6.— Adv. in two forms (in both post-class.), awkwardly, absurdly.
1. inconcinnē : “causificare,App. M. 10, p. 242, 39.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (2 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (2):
    • Cicero, On Oratory, 2.4
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.17.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: