previous next
inconsīdĕrātĭo , ōnis, f.,
I.inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus , a, um, adj. (class.).
I. Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus): “nos ita leves atque inconsiderati sumus,Cic. Div. 2, 27, 59: “quam natura muliebris facit inconsideratam,Auct. Her. 4, 16, 23: “inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—
II. Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate: “cupiditas,Cic. Quint. 25: “inconsideratissima temeritas,id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē , inconsiderately, rashly (class.): “temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,Cic. Off. 1, 29, 104: “tractare aliquid,Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.: “inconsideratius proeliando,Val. Max. 1, 5, 9.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, On the Responses of the Haruspices, 26
    • Cornelius Nepos, Conon, 5
    • Cicero, De Divinatione, 2.27
    • Cicero, De Officiis, 1.29
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 15.28
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 1.5.9
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: