I.he who (that which) points out, a pointer, indicator (class.).
I. Lit.
A. Of things.
1. Of the forefinger, index-finger.
2. In gen., an index, sign, mark, indication, proof: “complexus, summae benevolentiae falsi indices in amore simulato,” Cic. Phil. 11, 2, 5: “quia continetis vocem, indicem stultitiae vestrae,” id. Rab. Perd. 6, 18: auctoris anulus index, Ov. P. 2, 10, 3: “lacrimas paenitentiae indices profuderunt,” Curt. 5, 10, 13: “herbae horarum indices heliotropium ac lupinum,” Plin. 18, 27, 67, § 252: “imago animi vultus, indices oculi,” Cic. Or. 18, 60: “Janum indicem pacis bellique fecit,” Liv. 1, 19, 2.—
B. Of persons.
1. In gen., one who indicates or discloses, a discoverer, director, guide, informer, discloser, witness: “haec omnia indices detulerunt, rei confessi sunt,” Cic. Cat. 4, 3, 5: “Sestius ab indice Cn. Nerio de ambitu est postulatus,” id. Q. Fr. 2, 3, 5; id. Clu. 7, 21: “immittere ad rei probationem,” Just. 32, 2 fin.: “idem et testis,” Tac. A. 4, 28.—
2. Esp., in a bad sense, an informer, betrayer, spy: “Catilinam vallatum indicibus atque sicariis,” Cic. Mur. 24, 49: “saeptus armatis indicibus,” id. Sest. 44, 95; id. Vat. 10, 24.—
II. Transf.
A. Of books.
1. A title, superscription: “deceptus indicibus librorum,” Cic. de Or. 2, 14, 61: “alteri (libello) Gladius, alteri Pugio index erat,” Suet. Cal. 49: “index orationis P. Scipionis nomen M. Naevii habet,” Liv. 38, 56. —
2. An index, catalogue, table, list, summary: “ut non indicem certe ex bibliotheca sumptum transferre in libros suos possit,” Quint. 10, 1, 57: “philosophorum,” Sen. Ep. 39, 2; cf. Gell. 3, 3, 1: “hactenus omnia jura quasi per indicem tetigisse satis est,” Gai. Inst. 3, 54: “quasi per indicem rem exponere,” id. ib. 4, 15: “fungar indicis partibus,” Plin. Ep. 3, 5, 2.—