I.imp. indice, Plaut. Ps. 1, 5, 132: “indixti for indixisti,” Front. de Cels. Ep. 3), v. a. in-dico, to declare publicly, to proclaim, publish, announce, to appoint (class.): “totius Galliae concilium Bibracte indicitur,” Caes. B. G. 7, 63; Liv. 1, 50, 4: “forum,” Verg. A. 5, 758: Romae dierum viginti supplicatio indicitur, Caes. B. G. 7, 90: “exercitum in aliquem locum,” to order it to, Liv. 6, 12; cf. “of time: comitia in trinum nundinum,” id. 3, 35, 1: “bellum populo Romano suo nomine indixit,” Cic. Cat. 2, 6, 14; cf. Varr. L. L. 6, § 61 Müll.: “dies indicta pugnae,” Liv. 10, 27, 3: “justitium,” Cic. Phil. 5, 12, 31: familiaribus cenas, to invite one's self as their guest, Suet. Ner. 27: “iter alicui,” Verg. A. 7, 468: “funus,” to invite to a funeral, Varr. L. L. 6, § 61 Müll.; Cic. Leg. 2, 24, 61; Suet. Caes. 84: “simul divom templis indicit honorem,” a thanksgiving, Verg. A. 1, 632; 3, 264; Sil. 7, 90.—With ut: “in diem certam ut ad lucum Ferentinae conveniant indicit,” Liv. 1, 50, 1. —
B. Trop.: “qui ipsi sibi bellum indixissent,” are their own enemies, Cic. Fin. 5, 10, 29: “philosophiae bellum indicere,” id. de Or. 2, 37, 55.—
II. Esp.
A. To appoint a place of gathering, fix, name a destination or rendezvous: “exercitu indicto ad portam Esquilinam in posteram diem,” Liv. 6, 22, 8: “exercitus omnis Aquiloniam est indictus,” id. 10, 38, 4: “exercitus Pisas indictus erat,” id. 40, 41, 7: “clam exercitu indicto,” id. 41, 14, 2.—
B. To impose, enjoin, inflict: “multam,” to impose a penalty, Plin. 18, 3, 3, § 11: “tributum,” Liv. 4, 60; cf.: “servorum numerum et pondus argenti senatoribus,” Tac. H. 3, 58: “populo famem indixit,” Suet. Cal. 26 fin.: “sibimet ipse exsilium indixit,” Liv. 39, 52, 9; cf.: sibi patientiam, to enjoin upon one's self, Sen. Ep. 123, 5: “iter ad regem Latinum Indicit primis juvenum,” Verg. A. 7, 468: “certum dominis servorum numerum,” Suet. Ner. 44; id. Aug. 25: “libertus, cui patronus operas indicere vellet,” to prescribe, Gai. Inst. 4, 162.