previous next
indignĭtas , ātis, f. indignus,
I.unworthiness, vileness (class.).
II. In partic.
A. Unworthy or unbecoming behavior, insulting treatment, indignity, meanness, baseness: “alicujus adeundi et conveniendi,Cic. Fam. 6, 14, 2: “omnes indignitates contumeliasque perferre,Caes. B. G. 2, 14, 3: “indignitatibus compulsus,Liv. 42, 52, 1: “rei, foedissimae per se, adjecta indignitas est,id. 5, 48, 9; 1, 59, 3. —
B. Indignation, in consequence of unworthy treatment: “tacita esse poterit indignitas nostra?Cic. Att. 10, 8, 3: “indignitas atque ex ea ira animos cepit,Liv. 5, 45, 6; 2, 7, 2.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (14 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (14):
    • Cicero, Letters to his Friends, 6.14.2
    • Cicero, Letters to Atticus, 10.8.3
    • Caesar, Gallic War, 2.14.3
    • Caesar, Gallic War, 7.56
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 19.63
    • Cicero, Against Verres, 2.5.123
    • Cicero, For Lucius Murena, 25.51
    • Cicero, For King Deiotarius, 1.2
    • Cicero, On Oratory, 2.32
    • Livy, The History of Rome, Book 1, 59.3
    • Livy, The History of Rome, Book 5, 48.9
    • Livy, The History of Rome, Book 2, 7.2
    • Livy, The History of Rome, Book 5, 45.6
    • Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 42, 42.52
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: