I.uninstructed, unlearned, illiterate, ignorant, awkward (class.): “non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, etc.,” Cic. Fin. 1, 21, 72: “ne quis illud tam ineruditum absurdumque respondeat,” id. Ac. 2, 43, 132: “judex,” Quint. 10, 1, 32; cf id. 8 prooem. § “26.— Of abstr. things: voluptates,” unrefined, coarse, Quint. 1, 12, 18.—Adv.: ĭnērŭdītē , unlearnedly, ignorantly, awkwardly (post-Aug.): “non inerudite ad declamandum ficta materia,” Quint. 1, 10, 33.
ĭn-ērŭdītus , a, um, adj.,