I.to fix, thrust, drive, or fasten in.
I. Lit.: “gladium hosti in pectus,” Cic. Tusc. 4, 22, 50: “ferreis hamis infixis,” Caes. B. G. 7, 73 fin.: “hastam portae,” Verg. A. 9, 746: “signum,” Cic. Div. 2, 31: “(sagitta) infigitur arbore,” remains fixed, sticks fast, Verg. A. 5, 504: “vulnus infixum,” made by a thrust, id. ib. 4, 689: “infixa corpori extrahere,” things stuck in the body, Plin. 26, 12, 79, § 128; cf.: “infixum moenibus hostem deicere,” standing firmly on, Sil. 11, 173: “infixum educere telum,” Ov. M. 13, 393: “aliquem in limo,” Vulg. Psa. 68, 3.—
II. Trop., to infix, impress, imprint (esp. freq. in the part. perf.): “quod in hominum sensibus atque in ipsa natura positum atque infixum est,” Cic. Clu. 6, 17: “infigere animis res,” Quint. 9, 4, 134: “religio infixa animo,” Liv. 29, 18, 1: “quicquid infixum et ingenitum est,” Sen. Ep. 11: “quae sint inculcanda, infigenda, repetenda,” Plin. Ep. 1, 20: “infixus pectori dolor haeret,” id. ib.: “natis oscula,” Sil. 12, 738: “oscula dextris,” id. 12, 592; 8, 127: infixum est mihi, I have firmly resolved, I am determined: “Vologesi penitus infixum erat arma Romana vitandi,” Tac. A. 15, 5; so with inf.: “infixum est fugere,” Sil. 4, 332; 10, 643.