previous next
infirmo , āvi, ātum, 1, v. a. and n. infirmus.
I. Act., to deprive of strength, to weaken, enfeeble.
A. Lit.: “legiones,Tac. A. 15, 10: munimenta madore, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 6: “hominem,Cels. 2, 12.—
B. Trop.
b. To annul, make void: “legem,Liv. 34, 3; Quint. 7, 1, 49: “contractum,Dig. 49, 14, 46: “graviter ferens aliquid a se factum infirmari,Vell. 2, 2, 1: “acta illa atque omnes res superioris anni,Cic. Sest. 18, 40.—
II. Neutr. only in part. pres. as subst.: infirmantes , um, m., the weak, sick, Sulp. Sev. Vit. S. Mart. 18, 5; id. Ep. 2, 12.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Cicero, Letters to Atticus, 15.26
    • Cicero, For Quintus Roscius the Actor, 15.45
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 15.42
    • Cicero, For Sestius, 18.40
    • Tacitus, Annales, 15.10
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 2.12
    • Livy, The History of Rome, Book 34, 3
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.59
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 1.49
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: