previous next
infĭtĭae (infĭcĭae ), ārum, f. 2. infateor,
I.denial; only in the acc. in connection with ire, and very rarely without a negative, except in ante-class. Lat.: infitias ire, to deny (not in Cic. or Cæs.); constr. with acc. and inf., aliquid or absol.: “quī lubet ire infitias mihi facta quae sunt?Plaut. Men. 2, 3, 45: “ille infitias ibit,Ter. Ad. 3, 2, 41: “omnia infitias ire,Plaut. Cist. 4, 1, 9; “so without a negative: infitias eunt mercedem se belli Romanis inferendi pactos,Liv. 10, 10, 8. — With a negative: “ne infitias eat,Plaut. Truc. 4, 3, 76: “quod nemo it infitias,Nep. Epam. 10, 4: “neque infitias eo, quasdam esse, etc.,Quint. 3, 7, 3: “neque nego, neque infitias eo, nos enixe operam dedisse,Liv. 6, 40, 4; id. 9, 9, 4; 31, 31, 9: “nec eo infitias, quin, etc.,Front. Aquaed. 72; Gell. 2, 26, 7; 19, 8, 5.—
II. Esp., to defend an action at law: “jurare debent non calumniae causa litem intendere, et non calumniae causa ad infitias ire,Dig. 10, 2, 44, § 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Livy, The History of Rome, Book 10, 10.8
    • Plautus, Cistellaria, 4.1
    • Plautus, Trinummus, 4.3
    • Plautus, Menaechmi, 2.3
    • Cornelius Nepos, Epaminondas, 10.4
    • Livy, The History of Rome, Book 9, 9
    • Livy, The History of Rome, Book 31, 31
    • Livy, The History of Rome, Book 6, 40.4
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 7.3
    • Gellius, Noctes Atticae, 19.8.5
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.26.7
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: