previous next
infĭtĭātĭo (infĭc- ), ōnis,f. infitior,
I.a denial.
I. In gen.: “causam infitiatione defendere,Cic. de Or. 2, 25, 105: “ipsam negationem infitiationemque,id. Part. 29, 102. —
II. In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: “circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes,Dig. 47, 2, 69.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (1 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (1):
    • Cicero, On Oratory, 2.25
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: