I.unsworn, having taken no oath (class.; cf. “injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi,” Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: “cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo,” Cic. Caecin. 1, 3; “so opp. jurati,” id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; Cic. Verr. 2, 1, 10 fin.: “pariter jurati injuratique fugiunt,” Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.
in-jūrātus , a, um, adj.,