I.to be born in, to grow or spring up in a place.
I. Lit.: “neglectis urenda filix innascitur agris,” Hor. S. 1, 3, 37: “Fauni velut innati triviis,” id. A. P. 245: “innata rupibus altis robora,” Ov. H. 7, 37: “eodem innati solo, quod incolunt,” Just. 2, 6: “innata in cornibus cervi hedera,” Plin. 8, 32, 50, § 117: “calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,” excepting those that have it naturally, id. 11, 37, 47, § 131.—
II. Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in: “in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,” Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus , a, um, inborn, innate, inherent, natural.
(α).
With dat.: non mihi avaritia umquam innatast; “satis habeo divitiarum,” Plaut. Mil. 4, 2, 71: “innatam esse homini probitatem,” Cic. Fin. 2, 31, 99: “sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,” id. Tusc. 3, 1, 2: “est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,” Caes. B. C. 3, 92, 3: “affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,” Plin. Pan. 20, 2.—
(β).
With in and abl.: “tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,” Cic. Fin. 5, 18, 48: “in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,” Cic. Verr. 2, 4, 48.—
(γ).
Absol.: “nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,” Cic. Fin. 4, 2, 4: “innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,” id. Top. 18, 69: “affectatio innata videtur esse, non arcessita,” Quint. 9, 3, 74.
