I.to lean or rest upon, to support one's self by any thing.
I. Lit.
A. In gen.: “vineis breves ad innitendum cannas circumdare,” Plin. 17, 22, 35, § 185.
(α).
With dat. and abl.: “innititur hastae,” Ov. M. 14, 655: “fractae hastae,” Stat. Th. 12, 144: “scutis innixi,” Caes. B. G. 2, 27: “templa vastis innixa columnis,” Ov. P. 3, 2, 49: “arbores radicibus innixae,” Plin. 16, 31, 56, § 127: “hasta innixus,” Liv. 4, 19, 4: “moderamine navis,” Ov. M. 15, 726.—
B. In partic., to lean upon in order to press down, to press or bear upon: “elephantus lixam genu innixus,” Hirt. B. Afr. 84.—
II. Trop.
A. In gen.: “praecipuus, cui secreta imperatorum inniterentur,” Tac. A. 3, 30: “salutem suam incolumitati Pisonis,” id. ib. 15, 60: “omnia curae tutelaeque unius innixa,” Quint. 6, 1, 35: “tuis promissis freti et innixi,” Plin. Pan. 66, 5.—
B. In partic., to end, terminate: syllabae nostrae in b litteram et d innituntur, Quint. 12, 10, 32.—
C. Innixum sidus, i. q. En gonasi, Avien. Arat. 205.