previous next
in-quĭēto , āvi, ātum, 1, v. a.,
I.to disquiet, disturb (syn. sollicitare): “nares digito,Quint. 11, 3, 80: “mentem,Sen. Vit. Beat. 12: “nullis rumoribus inquietari,Plin. Ep. 1, 9, 5: “tam multis libellis et tam querulis inquietor,id. ib. 9, 15, 1: num alio genere furiarum declamatores inquietantur, Petr. init.: “victoriam,Tac. H. 3, 84: “aliquem litibus,Suet. Ner. 34: “matrimonium quiescens,by an accusation of adultery, Dig. 48, 5, 26: “inquietatus fremitu,Suet. Calig. 26.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Tacitus, Historiae, 3.84
    • Suetonius, Caligula, 26
    • Suetonius, Nero, 34
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 9.15
    • Pliny the Younger, Epistulae, 1.9.5
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 11, 3.80
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: