previous next
inquīsītor , ōris, m. id.,
I.a searcher.
I. Lit., one who searches for a suspected person, an inquisitor, tracker, detective, spy: “scrutatur vestigia (canis) atque persequitur, comitantem ad feram inquisitorem loro trahens,the hunter, Plin. 8, 40, 61, § 147: “se ab inquisitoribus pecunia redimere,Suet. Caes. 1: “inquisitores algae,they who search the very sea-weed, Juv. 4, 49.—
II. Transf., an examiner, investigator.
A. In gen.: “rerum inquisitorem decet esse sapientem, Cic. Fragm. Ac. ap. Aug. cont. Ac. 2, 11: rerum naturae,Sen. Q. N. 6, 13, 2.—
B. In partic., one who searches for proofs to support an accusation, Cic. Verr. 1, 2, 6: “Norbanus legatus et inquisitor reum postulavit,Plin. Ep. 3, 9, 29; Sen. Ben. 5, 25, 2; Tac. A. 15, 66.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Suetonius, Divus Julius, 1
    • Tacitus, Annales, 15.66
    • Pliny the Younger, Epistulae, 3.9.29
    • Seneca, de Beneficiis, 5.25.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: