previous next
in-scītus , a, um, adj.
I. Ignorant, inexperienced, unskilful, silly, simple, stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.; “a favorite word of Plaut.),Plaut. Most. 1, 3, 51: “inscita atque stulta mulier,id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.—Of inanim. and abstr. things: “mirum atque inscitum somniavi somnium,Plaut. Rud. 3, 1, 5.—Comp.: “quid est inscitius,Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.—Sup.: “inscitissimus,Plaut. Most. 5, 2, 14.— *
II. Pass., unknown: “nescio quid aliud indictum inscitumque dicit,Gell. 1, 22, 11.—Adv.: inscītē , unskilfully, clumsily, awkwardly (class.): “comparari,Cic. Fin. 3, 7, 25: “non inscite nugatur,id. Div. 2, 13, 30: “facta navis,Liv. 36, 43, 6.—Sup.: inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Plautus, Mostellaria, 5.2
    • Plautus, Rudens, 3.1
    • Plautus, Miles Gloriosus, 3.1
    • Plautus, Mostellaria, 1.3
    • Livy, The History of Rome, Book 36, 43
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.7
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.13
    • Cicero, De Divinatione, 2.13
    • Cicero, De Divinatione, 2.62
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.16.5
    • Gellius, Noctes Atticae, 1.22.11
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: