previous next
in-sĭpĭens (insăp- , Schol. Bob. ad Cic. Sest. 53; p. 304, 16 Bait.), entis, adj. 2. in-sapiens,
I.unwise, senseless, foolish (class.): “sed ego insipiens nova nunc facio,Plaut. Cas. 5, 2, 4: “insipiens fortunatus,Cic. Lael. 15, 54: “sermo insipientium (opp. sapiens),id. Fin. 2, 15, 50. — Comp.: “quis homost me insipientior, qui, etc.,Plaut. Trin. 4, 2, 84: “ego insipientior quam illi ipsi,id. Div. 2, 23, 51.—Sup.: “insipientissimus,Sen. Q. N. 2, 59.—Adv.: insĭpĭen-ter , unwisely, foolishly: “a me factum,Plaut. Mil. 2, 6, 78: “factum,id. Truc. 4, 3, 53: “sperat,Cic. de Sen. 19, 68.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, For Sestius, 53
    • Plautus, Trinummus, 4.2
    • Plautus, Trinummus, 4.3
    • Plautus, Casina, 5.2
    • Plautus, Miles Gloriosus, 2.6
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.15
    • Cicero, De Amicitia, 15
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: