I.intemper, ate, immoderate.
I. Lit.: “intemperans atque immoderata permixtio,” App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—
II. Trop.
A. That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate: “intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,” Cic. Ac. 1, 1: “fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,” i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1: “intemperans sum in ejus rei cupiditate,” id. Att. 13, 26: “intemperans militaris in forti viro gloria,” id. Tusc. 2, 17: “in augendo eo non alius intemperantior est,” Liv. 36, 38: “avidi atque intemperantes animi,” id. 24, 25: “in voluptates,” Sen. Ira, 1, 3: “ad vescendum,” Aur. Vict. Epit. 6.—
B. Incontinent, profligate, debauched: “inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,” Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160: “libidinosa et intemperans adulescentia,” id. de Sen. 9, 29: “impurissima atque intemperantissima pecus,” id. Pis. 29.—Adv.: intempĕranter , immoderately, extravagantly, intemperately: “nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,” Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, id. Tusc. 1, 3: “lacerare aliquem,” Plin. Ep. 1, 5.— Comp.: “ne intemperantius opibus suis utatur,” Cic. Phil. 5, 18: “insequi,” Liv. 31, 37: “amare,” Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.: “intemperantissime gloriari,” App. Mag. p. 321, 33.