previous next
interdictum , i, n. interdico.
I. In gen., a prohibition: “nequeone ego ted interdictis facere mansuetem meis?Plaut. As. 3, 1, 1: “deorum,Cic. Pis. 21, 48.—
II. In partic., as a legal t. t., a provisional decree of the prætor, esp. in disputes of private persons respecting possession, prohibiting some act, a prætorian interdict: “certis ex causis praetor aut proconsul auctoritatem suam finiendis controversiis interponit ... formulae verborum quibus in ea re utitur interdicta decretave vocantur: interdicta cum prohibet aliquid fieri,Gai. Inst. 4, 139 sq. (v. the context): “ergo hac lege jus civile, causae possessionum, praetorum interdicta tollentur,Cic. Agr. 3, 3: “possessionem per interdictum repetere,id. Caecin. 3: “interdicto contendere cum aliquo,id. de Or. 1, 10: “venire ad interdictum,Petr. 13 and 83 (for the different classes of interdicts and their effects, v. Gai. Inst. 4, 142 sqq.; Just. Inst. 4, 15 Sandars ad loc.).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, For Aulus Caecina, 3
    • Cicero, On the Agrarian Law, 3.3
    • Cicero, Against Piso, 21.48
    • Plautus, Asinaria, 3.1
    • Cicero, On Oratory, 1.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: