I.a breaking off, intermission, interruption; a neglecting, ceasing, discontinuance (class.): “forensis operae,” Cic. Div. 2, 68, 142: “sine ulla intermissione,” without any intermission, id. N. D. 1, 41, 114: “a qua (actione) saepe fit intermissio,” id. Off. 1, 6: “per intermissiones has intervallaque,” Liv. 5, 5: “febris,” Cels. 2, 10: “epistularum,” interruption of a correspondence, Cic. Fam. 7, 13, 1: “consuetudinis,” id. ib. 5, 17: “intermissionem officii facere,” id. Lael. 2, 8: si furiosus habet intermissionem, a lucid interval, Dig. 28, 1, 20: “verborum,” formed in short clauses, Cic. Part. 6.
intermissĭo ōnis, f. intermitto,