I.to place points between words, to point, punctuate: “cum scribimus, interpungere consuevimus,” Sen. Ep. 40.—Hence, inter-punctus , a, um, P. a., well divided: “narratio distincta personis et interpuncta sermonibus,” Cic. de Or. 2, 80, 328: “clausula,” id. ib. 3, 44, 173: “intervalla,” id. Or. 16, 53.— As subst.: “interpuncta verborum,” divisions by punctuation, id. de Or. 3, 46, 181.
inter-pungo , punxi, punctum, 3, v. a.,