I. Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus; “class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est,” Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10): “vetustas,” Ov. M. 15, 234.—
II. Enviable: “possessiones,” Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9: “pecunia,” id. Balb. 25, 66; so, “nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis,” by reason of, Ov. M. 11, 88; cf.: “invidiosior mors,” id. ib. 7, 603; “and in a good sense,” Prop. 2, 1, 73: “spes procorum,” desired, longed for, Ov. M. 4, 794; 9, 10: “praemia,” id. ib. 13, 414: “solacia,” Juv. 13, 179.—
III. Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus): “etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur,” Cic. Clu. 58: “damnatio,” Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42: “triumphum accipere, invidiosum ad bonos,” id. Att. 8, 3, 6: “in eos,” id. Cael. 9: “invidiosis nominibus utebatur consul,” Liv. 34, 7: “invidiosa oratione multitudo credula accenditur,” Just. 2, 8, 9: “laudatrix Venus mihi,” Ov. H. 17, 126. — Sup.: “invidiosissimus,” Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin. — Hence, invĭdĭōsē , adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.): “dicere,” Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.— Comp.: “expulsus,” Vell. 2, 45.