previous next
irrĕlĭgĭōsus (inr- ), a, um, adj. 2. inreligiosus,
I.irreligious, impious (not anteAug.): “irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc.,Liv. 5, 40 fin.: “cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est,Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1: “in Caesares,Tert. ad Nat. 1, 17.—Comp.: “potest irreligiosius quidpiam existimari?Arn. 5, 185. —Sup.: “factum irreligiosissimum,Tert. Or. 12. — Adv.: irrĕlĭgĭōsē , impiously: “si qua irreligiose dixisset,Tac. A. 2, 50. — Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Tacitus, Annales, 2.50
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 9.35
    • Pliny the Younger, Epistulae, 4.1.5
    • Livy, The History of Rome, Book 5, 40
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: