previous next
irrīdĕo (inr- ), rīsi, rīsu , 2, v. n. and
I.a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo , ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).
II. Act., to mock, ridicule, laugh to scorn: “bonis tuis rebus meas res irrides malas,Plaut. Trin. 2, 4, 45: “venis ultro irrisum dominum,id. Am. 2, 1, 40: “nos,Ter. Eun. 5, 7, 17: “per jocum deos irridens,Cic. N. D. 2, 3, 7: “Romam atque contemnere,id. Agr. 2, 35, 96: “vos ab illo irridemini,id. Ac. 2, 39, 123: “semel irrisus,Hor. Ep. 1, 17, 58: “perpessus es non irridendam moram,Plin. Pan. 63, 2: “quae irrideri ab imperitis solent,Cic. Fin. 3, 22, 75: “irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,Verg. A. 5, 272: “vox praeconis irrisa est,Suet. Claud. 21: “tantam irridendi sui facultatem dare,Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock: “me impune irrisum esse habitum,Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter , adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.): “admonere,Aug. Ep. 5 med.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (16 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (16):
    • Cicero, Letters to Atticus, 12.6.3
    • Cicero, On the Agrarian Law, 2.35.96
    • Plautus, Trinummus, 2.4
    • Vergil, Aeneid, 5.272
    • Tacitus, Annales, 1.8
    • Plautus, Amphitruo, 2.1
    • Plautus, Epidicus, 3.4
    • Suetonius, Divus Claudius, 21
    • Suetonius, Galba, 4
    • Suetonius, Tiberius, 52
    • Cornelius Nepos, Miltiades, 1.5
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.22
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.3
    • Cicero, De Divinatione, 2.17
    • Cicero, De Officiis, 1.35
    • Augustine, Epistualae, 5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: