previous next
irrŏgo (inr- ), āvi, ātum (irrogassit for irrogaverit, Cic. Leg. 3, 3), 1, v. a. in-rogo.
I. To propose any thing against one: “leges privatis hominibus irrogare,Cic. Dom. 17, 43: “privilegia tyrannica,id. ib. 42, 110; so, “privilegium,id. Sest. 30, 65: “privilegia,id. Leg. 3, 4, 11.—
II. In gen., to impose, appoint, ordain, inflict: “multam alicui,Cic. Mil. 14, 36: “centum milium multam,Liv. 37, 58: “alicui tributum,Plin. Pan. 37: “poenam,Hor. S. 1, 3, 118; Liv. 5, 11; Tac. A. 13, 28; Gai. Inst. 3, 190: “supplicia,id. ib. 16, 5: “sibi mortem,id. ib. 4, 10: “id supplicii genus,Val. Max. 1, 1, 13: “labori non plus irrogandum est, quam quod somno supererit,no more is to be bestowed, Quint. 10, 3, 26: “imperia dira in ipsos,to exercise, Plin. 2, 7, 5, § 21.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, On his House, 17.43
    • Cicero, For Milo, 14.36
    • Cicero, For Sestius, 30.65
    • Horace, Satires, 1.3.118
    • Tacitus, Annales, 13.28
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 2.21
    • Livy, The History of Rome, Book 37, 58
    • Livy, The History of Rome, Book 5, 11
    • Cicero, De Legibus, 3.3
    • Cicero, De Legibus, 3.4
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 3.26
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 1.1.13
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: