previous next
irrōro (inr- ), āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a. [in-roro], to wet or moisten with dew, to bedew.
II. Transf., in gen., to moisten, besprinkle, wet: “crinem aquis,Ov. M. 7, 189: “liquores Vestibus et capiti,to besprinkle, id. ib. 1, 371: “liquorem mensis,Sil. 11, 302: “assiduis irroras flatibus annum (of the Zephyr),Claud. Rapt. Pros. 2, 75: “irrorat pestifer (aër) undis,falls upon in dew, Col. 10, 331: “lacrimae misero de corpore jactis irrorant foliis,Ov. M. 9, 369. —Absol.: “extremo irrorat Aquarius anno,Verg. G. 3, 304: “oleo viridi,Col. 12, 47, 5: “aceto,Cels. 7, 19: “oculos lacrimis,Sil. 2, 123.—
B. Of things not fluid: “patinae piper,Pers. 6, 21: “oculis quietem, of sleep,Sil. 10, 355.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Ovid, Metamorphoses, 1.371
    • Ovid, Metamorphoses, 7.189
    • Ovid, Metamorphoses, 9.369
    • Vergil, Georgics, 3.304
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 7.19
    • Persius, Saturae, 6
    • Columella, Res Rustica, 9.14.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: