previous next
jactātĭo , ōnis, f. jacto,
I.a throwing or tossing to and fro, a shaking, agitation, violent or frequent motion.
II. Trop.
A. In gen., of mental agitation: “jactationes animorum incitatae,Cic. Tusc. 5, 6, 15.—
B. Esp.
1. A boasting, bragging; ostentation, display, vanity: “jactatio est voluptas gestiens et se efferens insolentius,Cic. Tusc. 4, 9, 20: verborum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 2: “nulla cultūs,Tac. G. 6: “extemporalis garrulitas circulatoriae jactationis est,Quint. 2, 4, 15: “eruditionis,id. 1, 5, 11: nonnullorum hominum jactationem et insolentiam ferre non potes, Cael. ap. Cic. Att. 10, 9, A, 5.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (16 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (16):
    • Cicero, Letters to his Friends, 11.20.2
    • Cicero, Letters to Atticus, 10.9
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 35.95
    • Cicero, On the Responses of the Haruspices, 20.43
    • Cicero, For Lucius Murena, 2.4
    • Cicero, On the Consular Provinces, 16.38
    • Tacitus, Germania, 6
    • Livy, The History of Rome, Book 29, 32
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 4.9
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.6
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 4.15
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 5.11
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 7.26
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 6.5.1
    • Cicero, Orator, 25.86
    • Cicero, Orator, 3.13
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: